سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

مدیر کل دفتر امور مراتع سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور با اشاره به وسعت گون‌زارهای ایران در سطح  ۲۱ میلیون هکتار گفت: در راستای تکالیف قانونی موضوع ماده یک قانون حفظ و حمایت از منابع طبیعی و ذخایر جنگلی و با توجه به تغییر اقلیم و شرایط حاکم بر مراتع، به روز رسانی دستورالعمل شناسایی مناطق رویشگاهی و ذخیره‌گاهی گون و تدقیق نقشه پهنه‌بندی گون‌زارها در دستور کار سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور قرار دارد.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور، ابوالقاسم حسین‌پور با اعلام این خبر افزود: گون‌زارها حدود یک چهارم گستره مراتع کشور را تشکیل می‌دهند و  شامل هشتصد و پنجاه و چهار (۸۵۴) گونه  گون است که از این میزان، ششصد و بیست (۶۲۰) گونه گون انحصاری ایران هستند. عمده مناطق استقرار گونه گون (حدود ۱۶ میلیون هکتار) در تراز ارتفاعی  ۱۰۰۰ تا  ۳۰۰۰ متر از سطح دریا پراکنش دارند که بواسطه تغییر اقلیم با محدود شدن رویشگاه و کوچ به عرض جغرافیایی بالاتر مواجه می‌باشند. 
حسین پوریاد آور شد: استان‌های فارس، کرمان و خراسان رضوی بیشترین سطح گون‌زار و استان‌های سیستان و بلوچستان، گیلان و یزد کمترین سطح استقرار گون را به خود اختصاص داده‌‍‌اند.
مدیر کل دفتر امور مراتع سازمان منابع طبیعی کشور خاطر نشان کرد: گون از جمله گونه‌های گیاهی ارزشمند و مقاوم است که دارای کارکردهای مختلف  از جمله: حفاظت خاک، نگهداشت باران و نفوذ آب، تولید علوفه، بهره‌برداری دارویی کتیرا، زنبورداری، وابستگی معیشت مرتع‌داران، ترسیب کربن و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌باشد. 
این مقام مسئول مراتع کشور اضافه کرد؛ بواسطه تغییرات اقلیمی، تشدید خشکسالی و همچنین سطح تهدید انسانی و شدت بهره‌برداری از مراتع، برخی از گونه‌های نادر و با ارزش ژنتیکی گون در معرض آسیب جدی و خطر انقراض قرار گرفته و بر این اساس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور با همکاری مراکز علمی و تحقیقاتی در صدد شناسایی آخرین وضعیت رویشگاه‌های مذکور و تقویت حفاظت از گون‌زارها در سطح کشور است.
 حسین‌پور در پایان، ضمن هشدار نسبت به انحلال و یا هر گونه تضعیف ساختار سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور، تزلزل حکمرانی سرزمین و تهدید امنیت زیستی، گفت: حفاظت از ۸۶۶۰ گونه گیاهی بعنوان ذخایر ژنتیکی و تنوع زیستی کشور که بواسطه تغییر اقلیم  ۷۰۰ گونه گیاهی ایران در معرض خطر انقراض قرار دارد، نیازمند تقویت ساختار و اعتبارات و توجه ویژه تصمیم‌گیران و برنامه‌ریزان به این بخش حاکمیتی است.